ilham periyev

əllərimdə çapaqla

üç-beş hindli başımın etrafına yığışmışdı
qol saatı olan insanlar malikanə dolaşmışdı
hər axşam tox qarnımla dəqiqələri yuddum
müallimim evə gedəndə başqa yoldan saptı

tanrıçayla oyandım mən əllərimdə çapaqla
saat yetmiş ikidə su içdik, hamı işitmişdir
üst qonşumun aşağı qonşusu gəmiyə tək binmiş
qancıqlar tatuajlarını fondötenle örtürdülər

ağzımı açanda damlayan mum və yerlilərin qanı
qəhqəhə ilə qarşıma çəkilir bir set
panjurları bağlamayın bütün dikenler batacaq
panjurları bağlamayın yoxsa ürəyim atacaq

yalan danışmasam mənə inanmazlar mənim dostlarım
qara tahtada bir ad ve adın yanında çarpı
şair heç vaxt şeir yazarkən qələm kullanmaz
bir özümə bulanır midem
güzgülərə bulanmaz

eyni cümləyə uyğun gəlmir dövlət və siqaret
durub durub dalış edir qarabataq və gözlər
bəlkə mən mitolojik varlıqam kim bilir
naməlum kim şəxsə buralarda ilham deyilir