Kotenkam, beyaz dişlerin
Sarı gömleğin, benli yüzün
Her şeyimsin
Bir ağıt oluyor söylediğin her şey
Parlak beyaz pırlantanın ölüme yakın ışığında

Kotenkam dinle beni
Öfke yanına uğradığında
Serpeyim halının üzerine ellerimi
Küflü küçük parmağın bir kız çocuğu olsun dünyaya
Belki o zaman bana uğramadan gitmezsin

Kotenka saçların ne çirkin
Tül tül olmuş söylediğin sözler sana yakışmayınca
Verilmeyince istediğin cevap best of yalanlarına
Ördüğün düğümleri çözmeye başlayınca adam

Kotenka kaçıyorsun
Bu gitmekten çok daha farklı bi dram
Bunu istemeden yapıyorsun, hesabın yarısında
Bana yıkıyorsun bıraktığın bu masayı eğer çekip gitmek için kurulmadıysa
Dur, söyleyeceğim şeyler var dedikten sonra
Bi yolunu bulup yapışacağım dudaklarına

Kotenka; yanlış anlaşılmışım, bırakıp gidilmişim, soğumuşum, kandırılmışım, hiç sevilmemişim, ne yapıyorsun hem de bu saatte burada
Kurtlar çıkmışken bacaklarına
memenin arasına sakladığın güven açtığında ceketinin önünü taşmaya başlayınca sabırsız
bakışlarım yakınca canını yan masadan çıkan duman bir hırsız,
kıyamam yalnızlığına

Kotenka rüyaların birinde
Adımı hatırlatınca sana o ağaç
Ne kadar kaybetsen de yolunu
yosunlarıma bakıp
bu defa beni yanına çağırma.