Dört yağları ısıtıyor
dökülen ateşucu parmaklarla sustuğu
arka perdede olanaklar açıyor

Şimdi ellerinin arasında bir süreliğine ılık
Yelelerini buruşturan skolyozu derinliklerden çekerek
kulak iğnelerinden
tütsülü çiçek suyuna düşüyor

Balkan’a çıkmamış karanlık
Karahindiba saplarını koklayıp gömermiş
Theremin sesiyle karakorumda ve dolomitlerde
Orda severler güneşi, isterler
aydınlık olsun bir pusu sıyrılsın Ongi Manastırı’nda

Kendini görünmeye sunuyor
Saçlarını sonsuz kaldırınca
bacak içleri ve kol dışları
aşile kadar açılıyor

Isı büyük küplerde
kötü rüya kapatıyor kendini
esneyen deriyle geriniyor ve eğilmeden
öpüyor Günşikârını