hiç de mübarek olmayan günlerden biri bugün, ivmem direniyor
gürültünün yakasında kalbimden uzak
aklım bulanmasın diye mekanlar arası mekik dokuyarak
yiyorum ömrümün leziz kısmını
nerede duracağımı kestiremiyorum
bir şey düşüşte

enfes demek isterdim tek kaşım havada, hafifçe gülümseyerek
efes diyorum yere bakarak bininci kez, kafam direniyor
bıktım hepsinin tadından
bir şey düşüşte

karşı koltuğum boştu bugün, karşımdan aldılar
karşımdaki masalar hoştu, karşımdan kalktılar
yardımcı olmak isteyenler oldu yaklaştılar
yardımdan hazzetmem
insan bazen düşer, bazen çıkar
dedi dedem dört sene önce yoğun bakımda
hemen kalktım kendime biraz nefes almaya

inzivaya yakın bir gün, tüm tuşlara bastım
düzenli beslenmeye falan içeceğim bir dahakine
ucuz şaraplardan yarattığım ekstre kalelerini
ancak kıpırdarsam yıkarım, biliyorum
aklımın hızı, düşerken veya çıkarken
beni müptela etmek istiyor havada asılı hüzne

yardımdan hazzetmem
bir şey düşüyor işte
bir tek ben mi görüyorum