Yeşil tabağa uzun süre baktığında
Gökyüzü daha mavi görünüyor
çocuk gözlerimin deneyimi
Lc waikiki kuyruğunda incinirken de
maviydi bu gök
Ellerinde çiçeklerle gelirdin suya batırırdın köklerimi
Beni kayıran şarkılar gibi değildin
Japon gülünü severdim
Sen kekik kokularını
İncitmedin ama sevmedin de bir yanımı
Kuyruklarda beklerken
Dışarı soğuktu kış
İçim yazdı kitap gibi sessiz
Yakan beyaz bir çarşaf
oradan akardı dünyanın ritmi
Bir gün
Denize gittik
Gemiler görmeden çimdik
Yeşil tabak yüzdü
Su kurşundu
Yeşil kokuyordu kayalar
Köpük köpük
Raylarda kulaklar
Bıçakta diken
Beyaz sakız
Enlemle boylam
Daralttı yerimizi
Yol büyüdü genişledi içimde
Adını bilmediğim ağaçlar
Sessizce bizi dinledi
Konuşmaz oldun sonra
Her sabah
“Yine mi yaşıyorum ?” diyordun.
Azrail karnındaydı
Bir sabah öldün
O gün
Gök yeşildi
Ben siyah
Sen sessiz.