“Birdenbire yaşlandım” dedim yanımdaki yolcuya
Kimse şaşırmıyor artık
Eskiden olsa başka şeyler olurdu
“Dünyaya şaşırmayanın muradı çürüsün”
Derdim işte böyle şeyler
Eski insanlar gibi
Ne giysem yakışırdım caddelere
Dönüp birdenbire yaşlansam
Herkes duyar koşardı
Şimdi bir şey oldu
Kulakları tıka basa dolu
Dünyayı işitmemek için herkesin

Bu sokaklara yeniden çıkamıyorum
Bu sokaklar yeniden çıkmak istediklerim değil
İnsanları fiyat etiketi sayıp söktüler buralardan
Çıkarıp dağıttılar
Bir zamanlar yakından tanıdıklarım
Yolda görsem tanımayacağım çocuklar doğurdular hep

Mesele yolcu değil, bunu anlatmak zor
Birdenbire dönemiyorsun artık
Hızla koşup, bar bar bağıramıyorsun
Kimseye vapurun saatini soramıyorsun da
Eşek kadar yazıyor kaçta kalkar
Kaç dakika var
“Kimseyle Konuşmayınız!” diye
Parmak sallıyor sanki kırmızı neonlar
“Birdenbire yaşlandım”
Yazmak için o neonlara
Neler vermezdim şimdi

İnsan insana yakışmıyor sanki
Bunun için vakti yok kimsenin
Yükselmeleri gerek çünkü
Pudralar, rimeller, yeni saç modelleri
Sonra vücuda tam oturan bir ceket
Kıça yapışan kısa pantolon ve beyaz gömlek
Bunlarla daha ne kadar kapatabilirler kendilerini
Neyse ki kusurlarım var hâlâ
Neyse ki o kadar güzel değilim
Çünkü bu kadar güzel olmak için
Alçak olmak gerek
Ayıptır insanın insana benzeye benzeye güzel olması

İnsanlar bu sokaklarda ölene dek yürür
Dörde katlanmış kâğıtlar gibi de olsa
Dönerlerdi onları tekrar açacak olanların yanına
Kasapla oğlunun adaş olup olmadığını bilmeden
Terzinin kızına iç geçirmeden ya da
Ne halt yapmaya yürünür ki bu sokaklarda
Ama çok şey beklediğimi biliyorum
Süt bozuldu, yumurtalar küçüldü
Elimi uzattığım kimsenin adını merak etmiyorum şimdi

Yani diyeceğim o ki
Bunların arasında iyi değilim
“Birdenbire yaşlandım” diyecek kadar cesur da
Kalbimi kurcalayarak bozmak gelmiyor içimden
Yıllardır gazete külah görmedim
İttirmedim kimsenin arabasını
Beni itin diye sırtımı dönüp beklemedim
Biliyorum çünkü bir adım öteye gidemeyeceğimi

Dolu bardağı önünden alınmış herkes anlar
Ne demek istediğimi