O cara speranza,
quel giorno sapremo anche noi
che sei la vita e sei il nulla.
Cesare Pavese

 

Kendim bile cenazemde arasan bulunamıyor
saklayacak şeyleri yok, kendimi çevreleyeceğim sığınak
ne de elime tutuşturacağım bir acıbadem
kazsa da kızlar mezarımı atmadan adımımı
birliğime katılıyorum.

Geçmişe dönmek? Yapmadan çocuklarını boğazlanacak
iki ebeveyn hâlinde onaylıyorum.
Adres sormasa da kurşun namluya iliştirip ikâmetimi
hayata erememiş aklımdan seve söve vazgeçerek
ipini çekip çekincesiz ukdelerden, nifak tohumlarından,
olmazlık nüvesinden, ana-baba virüsünden genlerimin
her hücrenin geçirgenliğine ot tıkayıp
bir aileyi geçirmek bana yetti
duygularım derisi kalınlığa, kör talihe çabalarım, tatlı canım ok bana yetti
hep gözlediğim tak etmesini beklemeden artık canımın
saymadan son sözlerimi sözden
bir neyse o gibi mi çok düşlediğim ölümün
izbe karanlığında yamulttuğum levhalarla sora sora yitirip yolumu
birliğime katılıyorum.

Gözlerimi ayırmadığım dikiz aynasından
Sürüp araçları bütün üzerime, şarampoller şarampol olalı
Aşklarımın etmeden bûselerine veda
Dünyamızın, bu mazlum gezegenin altında kalıyorumcasına ezilip kanka
Birliğime katılıyorum.

Girer girmez kapıdan, ooo hoş geldiğim gibi
asit dolu küvete cup, yorulmuşumdur
bir yorgunluk siyanürü belki
biraz konyaklaymış dikip kafama
ooo bu pisi pisine giden masum, aynısından bir tane daha
oradan acemi bir hokkabaz beni sahneyle ortadan bölük pörçük ikiye
gırtlağıma kendi ellerimle sopasından sert darbe, soluğa felek falaka
organcılardan kalan kesikler ve kanlı, erekte çüklü donumla
başıma giren güneşten kaynayan beynimin mis kokusu
bir koku, alıyor musun bir koku?
Arka koltuktan enseme alınan nişan
ama ölmek için Kerim’e söz verdimse kendime darılmadan
birliğime katılıyorum.

Yediğim kazıklardan Nâm-ı Kemâl anıt, gördüklerimden bayat
hatıralar nisyana teşne hafızamda, tattıklarımdan ekşiyi severdim
sevdiklerimden burulurdu içim, yattığımda uyuyamadıklarımı sayıp belki uyku,
kaygılarıma kollarımdan fiyonk, uğursuz mezrada
kalmadı umudum işten içten aşktan, yaşanmamışlıklarla ışıldayan sahiplik hayattan,
son umudunu yitirmeyi de dört gözle bekleyen kalbim,
kendime şefkati hiç öğrenemeden kim bilir
seçtimse de ölüler arasında yerimi, arkaya ilerleyip
benliğine gözümü kırpmadan kıydığım kendimi,
şimdi yola çıkmış Azrâil’in karşısına dalgın bir atla…

Gülebilmez gülüm bahar sensiz, kulaklarımda
Birliğime katılıyorum.