onur ocak

diss utopia II

Boom
Yataktaki kum değil kumdan yatak
Eller şakakta
Yüzüstü
Topuklar patlamaya bakacak
Kaboom
Bu kelimeler dişlerimi eskitiyor
İçeri al beni
Tek istediğim biraz da burada şişmanlamak

Bugün iyi günündeysen yarın bir daha geleceğim
Yarın, iyi ve bir ve gün olmayabilir
Gelecek, müstakbel anılardır
Gelecek ve bir ve iki ve üç ve son
Su, gece ışığı, durup öylece kalmak, sana bakınca gülümsenmesi
Ben bir çiçek değilim
Suyunu, gece ışığını, durup öylece kıçına sok
Sana bakıp gülümseyeceğim
Sonra, sana bakıp gülümseyenlerin sırasına gireceğim
Geldim işte
Ben dadan bana
İşçi tulumu, kesik bacak
Eksik ezber, toprağa patak
İçeri al beni
Söz veriyorum kazmayacağıma
Çünkü kazamam
Denersem herkes daha aşağısı olmadığını anlayacak

Bi patlama olmuş burada
Ama içe doğru
Aynı fikirdeyiz aynı giyinelim
Oh deriz doyunca
Bir ay boyunca
Aynı bina gevşek kravat
Sen söylersen tumturakla sarf olur bunca edevat
Söyle!
Ben dadan geldim işte
Köksüz bir ağacın gövdesinden muntazam bir “y”
İşime yarayacak
Omuz başlarımdan kasıklarıma uzanan gölge köklerime uzanıyor
“y” harfi kimin işine yaramaz ki?
Sırtımda bir ok “y”ok
İşime yarıyor
Böyle zamanlarda herkes bir öncekini öldürecek iyi bir peygamber arıyor