erdinç dinçer

epifani

Telefon çalıyor fark ediyorum
ip yanımda ve uzuyor
her gün biraz daha. üzerinde yürüyorum
düşmüyorum iç içe dolayarak omzuma
asıyorum hafif değil yerde yılan gibi
kıvrılıyor gölgesi şimdide akıyor
kendisine dolandığı zamanlar var
ve düğüm olduğu sakince açıyorum
düğümünü izleri görüyorum
uzamaya devam ediyor belirsizlik
uçlarında siyah beyaz
birbirine dokunarak dönüşüyor
ip kuyudan sarkıyor kuyu ipten
başka değil at L çizerek tahtada
geziniyor tahtayı mı tanımak için
fil üzerindekini çıkardığında
kımıldamadan duruyor
piyonlar ipi taşıyorlar otların arasından
geçerek ipin bir ucunu toprağa
gömüyorum toprakta kök salıyor
köpek izlerinin sesi kayalıkların arkasından
geliyor ve ip oraya doğru uzuyor
kayaları birbirine bağlıyor
zeytinlik’te eski evlerin pencerelerinden
çok katlı binalar görülüyor
gölgesi kıvrılıyor dairesel
zaman-sız bir karanlığa doğru merdiven
iniyor çıkıyor yıkıntılar içinde
çocuk sırtı dönük ayısına sarılıyor
ip bulduğu boşluktan denize doğru
uzanırken toplanıyor balıkçıların
balıklarla birlikte ağlarında
telefon çalıyor fark ediyorum

ordu | 2022