kitapta kaldığım yerlere jilet bırakıyorum
canım ne zaman sıkılsa
plastik bir bebeğin bileklerini kesiveriyorum
çocuklukları mutsuz geçen çocukların ilacı oluyorum
iyiyim, güzelim, şeytandan şikâyetçiyim
daha ne olsun, tanrının kulu olmak için
ben her şeye sahibim ve bununla beraber hiçbirim
dünyanın en büyük elhamdülillahı gibiyim

kan tükürdükten sonra amin diyorum
tanrı bana şükrediyor varsa kollarını açıp
“elhamdülillah iyi ki yarattım bu kızı
meditasyon kaynağım.” diyor
gülümsüyorum dudağım yarılıyor
dünyadaki bütün güzelliklerden en çok bana veriyor
devler öldürmesin diye boyumu kısa yapıyor
böylece tavana ip de asamıyorum
gözlerimi macchiato rengine boyuyor
kıskanılmamam için ♡ ve nazar özelliğim kısıtlanıyor
(sizin kadar tövbe etmek zorunda değilim)
burnumu konya’ya benzetiyor
ileride zengin olacağımı buradan bileyim ve kimseye kölelik başvurusunda bulunmayayım diye
tanrı beni çok seviyor, halime şükrediyor
imamlar da benim marjinalliğimi kıskandığı için
beni görünce fazladan tövbe çekiyorlar
işte böyle sevap da kazandırıyorum
dünyanın en büyük elhamdülillahı ben oluyorum

en güzel büyüleri ben yapıyorum
mevlana gibiyim taksicileri bile seviyorum
sonra bana her türlü ilham perisi geliyor:
hırlısı hırsızı asosyeli seksisti partizanı memuru
iyi huylu ilham perileri de geliyor tabii:
set işçisi, senarist, at bakıcısı, mühendis ve barista perileri
arada mültecileri de iltica ediyor
siktiri çekiyorum
burası 31 vicdan salonu değil ki?