ismail demir
gerekli şeyler
dönmek için yol seçmek için elbise gerek
ileriye bakmak için zamanı tutmak için
alemi görmek için göz gerek
yılmak tükenmek için bir çift bacak
kırmak dökmek için sıkılmış iki yumruk gerek uyumak uyumak uyanmak için çarşaf gerek
yollara düşmem için ayaklarımı bulmam gerek
Portakalı soyup nar diye yemen gerek
uçuk fikirli insanlar bulup sarılman gerek
ipin ucunu bulmam tutmam gerek kaçak
Karanlıkta sunmam gerek raporlarımı boşluğa
gülüp ağlamam gerek yerleşmem gerek anılara
soyulmam gerek fotoğraflardan çıkmak
yolunu bulup olmayanı olmam gerek
insana düşmek insan düşmek gerek
Sökülmek!
ayrı ayrı yollar nice kalp zehir
kırılmış tarağın tanrıçaya sattığı nehir
tel tel yorma yorma yorgu n
bakıma ihtiyacı olan güller uskun
( uskun sadece bir uskundur)
aktığı denizi görmemiş gerek
uçtuğu divanı bilmemiş gerek
saçtığı neşeden yanmamış gerek
halini bilmez ayna bulanır
uzar düşer ay geriye
kırılan kol kesilen bacak yakılan ateş
son isteğini soran gebeş dağlar tarihçesi
kısalan sicimsi yağmurlar daralan çolak tecrübe
denizden dökülen kırmızısı mavinin
sustukça kocayacak çırasız alev
kendini yakan hoyrat bahar diyecek
çiçekte teba gam -ı ceza bitmez terk şiirinden
kırılır alçıya alınan yol tekrardar
açılır güneşi toprağı sulayan diyarın
dilimi çözer sabahlı akşam
geceden sabah deşer sihirli ahkam
kendime dulunur kendim bulurum sınır varsa
çıkarır ceketlerini tükürük bahçeleri
gizemli söylemler arz atı gezgi yine çayır çoma;
“olmaz bu dediklerin dünyada olmaz”