Kapatır kapatmaz geçmişin kanlı defterini
kırmızı bir ağaç sokuldu bana gölgesi kara

Beynimin içinde bir karnaval
asitli akşamlar sınıyorum kırbacımla
gırnata, cümbüş, curcuna
içimde her şeyden biraz

Cerahatler, cinnetler, cinayetler
morarmış acıdan sırtı
hem cüce hem kamburun

Kapattım geçmişini kanlı defterin
biliyorum ayıp ama ben böyle mutluyum
o kırmızı ağaca sokuldum köklerim kara

Neymiş anladım hayatı onduran acı
anladım ve küstü bana karınca
meğer ölüm kapıda belirince
ölüm hayatın evinde bir vesvese

Çektiğimiz acının anlamı yok
herkes öldürebilir babasını
çünkü boğazımızı sıkan şey
atalarımızın mirası

Buralarda bir bulut olmalı belki de bin yıllık
işte herkes kendini ona asmalı
sis örtmeden şehri çabuk
insan denen yağmur
ormanlaşmalı