osman hasdemir

köle-takı-kilit-hayvan

-taşınıyor uyurken yatağım
farklı bardaktan içki
aynı içki değildir
başka bir yerde kendi yatağım
aynı yerdir
-değişiyor içimde içkim

sandalım kaybolduğu gece
sırtüstü uyuma deniziydi
geçmişin eşiğine sürünen
aşılmaz zincir balyaları
yavaşça ve dansla dolanan
çağrışımla içime
kıvrılma sesiyle

aslında hiç uyumadığımı farkettim
bir gerçeklik geçsin de önümden
eski bir yanık izini aşan
boğunan sürtünme
iki buz adası vurunca birbirine
ısınan su
kendiliğin benzer ritüeli
başladığım günü
başka bir günde noktalayan düşünce
gece beliren otlara
ve kimliğiyle
düzleşmiş bağımsız ağız

üzülme gülme arası şekillenen
bir tek yükselen insan hevesi
batan da o ancak batıran da
yükselten bir duruma sırt vermenin
omzu boşa kaçıran da

köpek güzergahı gece yolu
sabah bakılınca olmayan
sirk bozgunu
endişenin bir anlık gevşemesi
eli hiç kendi vücudunu tutmamış insana

al kahrını al ışık taçlı ağacı
masaları ve kumu burkan
gelip geçeceği belli sevinç
gergin mutluluk
şaşkın kavuşma
al satırların görünmezini
al kitap zincirini ve biteni

yoğrulmuş asfalt
bir parçası senin kapında
şu çiğnenmiş
şu siyahken cezbelenmiş
yumuşak taşla bile
çıkardığım kapı önü
zincirle hezeyan budayan
kırbacın alimini yurtlayan
kesimli bir çalgı
bugündür
işte bu hep bugündür
takılınca bir
kırılınca iki bağlanan zincir