kalbi onu her gün ölüme ikna eder
oysa o gizlensin diye yapılan imaları anlar
sanılsın diye söylenen konuşmaları dinler
zihirsiz bir güçle her gün
işte buradadır gözlerimizin üstünde

bir kürsüye çıkıp dünyamızdan
nefret etmek ister kürsü dünyadan değil gibi
bir atı durmadan evinden çıkarır
bindiği ata da şekil verir o
ona bakınca belki seyis sanırsınız
oysa her kırbacı kendine bilir
her tımarı kendine öyle biridir
üstelik yeminlerinden kalkan yapmıştır
onunla savaşsan da barışsan da bir

görüneni görmek için her gün gözüne
tamamlamayı öğretir yarım şekilleri
duyulanı duymak da küpe olmuştur
onu dinleseniz konuşuyor sanırsınız
oysa kulakları üstüne yatar öyle biridir
kibrinden ona her duyduğu bildik gelir

onun hayır bildiğinde gerçekten de şer var
belki bir insan ama sonu yok
üstelik kendini öldürmeye de niyetli değil