Yazdıklarımı
Henüz okuyan yok
Kediler bir denediler o kadar
Üstlerine başlarına bir şeyler aldılar, insanlar, evler
Motor kuryeler var, onlar okusun dediler, her şeyi
Onlar yapıyorlar, cenaze araçları out motor kuryeler in
Teoman ve Madonna’ya da motor kuryeler taşısın şiirlerimi
Filozoflar, sarhoşlar, kelaynaklar, şakalarına gömülüp gidenler
Dünya bir sahtekarla evli, takmayın kafanıza dediğimi söylüyorlar
Ölmüş babaların evlerinde rahatça uyuyamadıklarını
*
Büyük röprodüksiyona bilmeden davet edilenler
En sonunda kendilerine ölüm süsü veriyorlar kıyıda
Bütün dilleri bilse de konuşacak kimsesi olmayanlar
Filme alınmış ve üzerlerine oynanmış bahisleri dinliyorlar
Diyorum ki bu, tam bir utanç çağı klasiği
*
Ölüm gitgide akustik çaylar içen arkadaşlara benziyor
Durup dururken okul önlüklerine gömülüp gidiyor her şey
Dünya beni taşımaktan yorulmuş kamyonların
Uçuruma yuvarlandıkları yer
Uykuma kaç kişi sarılıp uyuyor,
Bundan kaçıyor,
Sabahları bakkala, işe, hayata gönderecek kimseyi bulamıyorum
İnsan atom bombaları şeklinde savruluyor hayata,
Sokağa, şehre, kafelere, evlere…
Müteahhitler boylu boyunca sığınaklar inşa ediyor
Deneysel sığınaklar
Kokuşmuş ölümler biriktiriliyor evlerde
Çöp kamyonları bunları alıp…
*
Artık
Gördüğüm tüm kadınlar ve adamlar
Youtube fenomenlerinden farksız, öyle kıyısız
Şiirler ağzı açıldıktan iki gün sonra tüketilmeli
Çün pastörize bir hayatı sırtına geçiren adamın kuklacıları
Oynatıyor dünyayı parmakları arasında
Diyorum, ey ulular, alışverişinize dönün!