tevfik kanoğlu

şiirler

Nasıl?

Gözlerine bakıyorum
Alkolizm.
İlaç bağımlılığı ve
Benzonun laktik yorgunluğu
Orada o, sen zahmet etme anlatmaya
Ben okuyorum

Deli deli bakan gözlerin
Kilo almışsın
Hem de epey
Ama çirkin değil etin
Kilo almışsın epey
Dövmelerin sarkmış inceden
Bir tavana uzun süre bakmanın
Cinneti var duruşunda

Perdeyi yokluyorum
Kimseler yok
Yine de tedbiri bırakmamak lazım
Sakın
Arka pencereden çıkıyorum
Bahçedeki otlara
Pantulu biraz kıstırıyom
Birazcık da yırtılıyo
Dışarıda yaz sessizliği
Kütlelerce küle basmışım gibi bi his
Ve bir ciyak
Hay sikeyim..
Bir kara kedi
Ödüm boka karışıyo

Sapsarı, çekilmiş gözleri
Nasıl bana bakıyor
Bakışlarının altı yorgun
Kiremit tonları çizgiler
Tişörtünün görünmeyen yerleri
Kaynıyor ince çizikler

Gözlerine bakıyorum
Fevriliğin
Hadi kalk gidiyoruz demenin
Tren ve uçak biletlerinin
Yarım ağız bavulların
Şehri terk etmenin bütün izleri
Bütün izleri açık biliyo musun
İkinci günü
Terkedilmenin

İnsan
Bir hikâyeye kavuşamayınca
Hayalet olur
Oysa insanın
hikâyelerden kaçmaklığı bile
Nerden baksan
Enikonu bi hikâyedir

Bırakmanın ikinci günü
Bazı şeyleri
Zihin
Uğraşından kesildiğinde
Ümit de olmayınca geleceğe
Hayale anıya dalıyor
Geçmiş
Yaşamanın acısız bi şekline dönüyor
Böyle zamanlar

Gözlerine bakıyorum halen
Alkolizm.
Ve benzonun o laktik yorgunluğu
Titriyo bakışın
Kiremit rengi bi tonda
Halen ne zor
İlk cümleyi kuracak olmak
İttiriyom kendimi konuşmaya:
Buluşak.
Ama nasıl?

Yok Mu?

Gündüz
Kuşlar taklada
Güneşin erittiği
Tabure altımda
Düşüncedeyim biliyon mu
Bu dünyada suçlara karşılık
Karakollar var da
Öbüründe yok mu?