zeynep tuğçe karadağ
son sekans
Öldüm ve karnı doydu böceklerin
Üç kez tükürdü alnıma sinekler:
İtiraz, itiraz, itiraz
Hatırlayış vurgulayınca kemiklerimi
Yönüm değişir, eğimim, işaretim
Açık ameliyat yaparım, yaşayan hacim, açık amel
Tereddüt galip gelmesin bu sekansa
Çünkü korkunun yönetmenliği eksiktir
Düşün,
Ellerimiz olmasa nasıl intihar ederdik?
Ellerimiz olmadan sadece boğulabiliriz
Ellerimiz olmadan sadece donabiliriz
Ellerimiz olmadan sadece atlayabiliriz
Bilirsin: atlayış seni aşar hep
Ellerimi sakınmalıyım, ellerini sakın
Baldırımdan sızan irin doğurunca beni
Ateşin uluduğunu duydum
Kurdun sureti miydi ateş
Yoksa ateş mi onun sureti?
Zihnimin kasnağı yarıldı orada
Diriydi planyadan geçen gövdem
Parametreler değişirken sabit kalan toplama bak
Varlık küllerinden bile zehirleniyor
Sınırı aşmaya kıyım gerek, işte kıydım
Yalaz kalktı üstümden soluyor beniz
İrisim saatlerdir sarı bileklerim mor
Mor-sarı-mor-sarı-mor-sarı
Ölümmüş karşıtların uyum yasası
Her tutku müzmin olsa sürmezdi intihar
Eski bir ayindir gitmek, gırtlağımı çal
Mektup yazmayan müntehirin çığlığı
Ormanları çağırmıyor biraz daha kal
Kabirden de yazılır mektup, yazarım
Öldüm ve karnı doydu böceklerin
Üç kez tükürdü alnıma sinekler:
Anlaşılmak, anlaşılmak, anlaşılmak.