zeynep tuğçe karadağ

tamir sanatları

Bana beklemeyi öğretmedin
Değmedim lotusa, dinginliğe, nizama
Hiç fili seçmedim geyikti maskım
Benimle doğdu varsayımlar hepsini çürüttüm
Bir güzel servi oldum köklerimde fışkın.

Zeynep, gömülü dolap, fazlalıkları saklar
Kazar kendini, tırpanlar, tırnaklarında kil.
Halıları kestim, toz yedim, bacaklar kılıçtan
Saklamıyorum bak gövdem sargın.

Buradan çıkabiliriz, camları kır
Kabuğum daraldı değiştirmeliyim
Kintsugi yapabilirim ama japon değilim
Teni onarışım sayılmıyor sanattan.

Silmedim izlerimi, parmak uçlarımı yaktım
Robot olmadığıma ikna ettim, öfkemle vals
Yangın musluklarını seçtim, yaya geçitlerini
Derin gözeneklerden geçtim, çalık yüzlerden, gençtim.

Vatkayı söktüm omuzlarımdan, eksil
Dik duruşlar aldatıcı, dik duruşlar tesadüf
Tenlere süs oldu ouroboros, ah ne trajik
Derini kaldır ve söyle
Kaçımız yedik kuyruğumuzu kesintisiz?