baran sever
uykuda olana ağıt
bu şiir, nefret cinayetine kurban giden binlerce insandan birine ithaf edilmiştir
varsın sıyrılsın erkekliğim eteklerimden
sen yine de sakal bıyık sür yüzüme
bacak aramda saltanat yırtık, tok ses sür
fallik bir imge yuttum tükürmem artık
çarmıhımdan izinliyim dünyayı dolaşmaya
atalarından bilirim senin, fermanım hep taze
gördüm allah da sizindi peygamber de
erkekliğe yarım yamalak uzanan sudan abdestliyim
atım yoktu hem bacaklarım kısaydı
susadım ve sustum biraz orta doğu’da koşarken
zaten durmadan koşan nasıl kavuşur ötekine
bacak arasında dünyanın ağrısını saklayan
dölüm kuruttu haysiyetinden toprağı
döndüm yine bildiğim renkleri okudum:
bey
az
önce insan en önce erkek anadolu’da:
insan
kırk saatte bir uyuyan
uyudu mu en az kırk saat süren
insan