baran sever

uykuda olana ağıt

bu şiir, nefret cinayetine kurban giden binlerce insandan birine ithaf edilmiştir

 

varsın sıyrılsın erkekliğim eteklerimden
sen yine de sakal bıyık sür yüzüme
bacak aramda saltanat yırtık, tok ses sür
fallik bir imge yuttum tükürmem artık

çarmıhımdan izinliyim dünyayı dolaşmaya
atalarından bilirim senin, fermanım hep taze
gördüm allah da sizindi peygamber de
erkekliğe yarım yamalak uzanan sudan abdestliyim

atım yoktu hem bacaklarım kısaydı
susadım ve sustum biraz orta doğu’da koşarken
zaten durmadan koşan nasıl kavuşur ötekine
bacak arasında dünyanın ağrısını saklayan

dölüm kuruttu haysiyetinden toprağı
döndüm yine bildiğim renkleri okudum:
bey
az

önce insan en önce erkek anadolu’da:

insan
kırk saatte bir uyuyan
uyudu mu en az kırk saat süren
insan