allah mısan sən nəsən daha da gözümü qıdıqlama
o vicdanı damarımdan çıxart sinəmi yüngülləşdirmə
burnuma bağlama dodaqlarımı
oynama bucaqı ile qaşlarımın allah mısan sən nəsən artıq
sən kainatın özü müsən, vaxt mısan, nəsən
məni canlı hiss etdir, məni ayaqlarının üstündə uyut

bir yumruqla dişlərimi çıxara bilərəm, qopara bilərəm əllərimlə de
məscidin avlusuna atacak mısan məni,
kimsə öləndə mənə insanlar gələcək mi?
dönüb beş dəfə qışqırdığımda insanların xalçalarda düzüldüyünü görürəm
çırılçılpaq və kədərliyəm
harsından tutsan da tut, mən kainatlıq insanam

hansı yolla oyandımsa bu sakal aksini göstərir
gözümü dırnaq ile, ayaqlarımı qarışqa ilə yıqayıram
çaldırsam da bula-bilmirəm, kainat hanı?
hər səhər şəhər adamını öpmək andımı
çıldırsam da tuta-bilmərəm