gökhan arslan
androidler elektrikli koyun düşler mi?
bundan önceki hayatımda sıradan bir koyundum
ilkin bir incire bağlayıp elleriyle beslediler
urganın ağaçta açtığı yarada gördüm ölümü
sonra toprak bir avluya götürdüler beni, yatırdılar
ayaklarımı iple, gözlerimi çaputla bağladılar
bir diz çöktü böğrüme, boynumda bir dirseğin sivriliği
çok hayvan tanımış bir bıçak dayadılar boğazıma
bıyıkları yeni terlemiş bir oğlanın alnına bulaştı kanım
o anda fark ettim çocuğun yüzündeki tedirgin fırtınayı
şenlikli bir av hazırlığını, oltanın yırttığı balığı
dağılmış kuş cesetlerini ve barut izini
karıncalar yürüdü gittikçe soğuyan gövdemde
sonra ince bir hortum soktular bacağıma
üflediler şişirdiler, üflediler şişirdiler
sanki bir kuzu bir kuzu bir kuzu daha varmış karnımda
bir davula geçirilmiş gibi gerildi derim
astılar bir çengele, ellerinde sopalarla
tutup boydan boya soydular derimi
soyundum uçsuz bucaksız otlaklardan
soyundum güneşi emen dere yataklarından
soyundum patikalardan, patikalardan ve patikalardan
boynuzlarım iki rüzgâr çanı gibi birbirine vurdu duvarda
uyandım, baktım, hâlâ uyuyorum
şimdiki hayatımda yalnızca ölü bir koyunum