Babam yapamayacağımı söyledi,
bense gece boyu şeftalileri topladım.
Meyve bahçesi oradaydı, kanallar durmaz akardı.
Küçük bir kızdım daha, göğsüm duvarlarla örülü bahçeydi.
Dallardaki meyveleri toplamaya kaç merdiven gerekir?
Bende bir tane vardı ve yanar ellerimin uzun sabrı
ve içimden geçen yıldızların bakışı
suların bu aysız toplayıştan ve
benden önce toplayanlardan söz eder gibi
kanallar boyu aktığı yol
Şeftalileri gölün soğuk suyuna bıraktım,
tüm gece yukarı ve aşağı merdivenlerden, tüm gece ellerim
binlerce kapıdan girer gibi meyveleri deriyor,
tüm gece sırtım göğe doğru düz bir yol.
Sonra yıldızların ücra çayırlarından ve
kendi güzelliğinin içinden, gün doğdu,
İçimde bir çanın
tokmağı vursun diye heveslenmeden önceki
ve çınladıktan hemen sonraki sessizliği vardı.
Güneş bahçeye doldu.
Kanallar gümüştendi sonra değildi.
ve gölet –sudaki son şeftaliyi
toplarken gördüm- balıklar ve gözlerle doluydu.

şiirin orijinali: https://poets.org/poem/leaving