hava: olabildiğine soğuk

olsa da tepemizden eksik olmadı güneş,

cebimizde binbir önceki eğlencelerden kalan

                          binbir nahoşluk vasıtası ile

çatırdattık, bir çınardan atlayan sarı

ve kupkuru yaprak tanelerini

ayaklarımızın kabını itinayla kullanarak

 

vakit: geç kalmayı yeterince öğrenemedi henüz.

mememizin altında taşıdığımız taş parçası

kırdı bazı düşüncelere ait olan camları militanca,

o camlar da itinayla kamulaştırıldı 

                    başka taşlar tarafından,

                 henüz yeterince genç kalınmadığı için.

çünkü yürek ne işe yarar,

… ve yıkmaktan başka?

 

kişi: kendisidir 

                         neyden korkuyorsa böylesi

ve mücadelesidir de keza, kendisiyle.

bundandır ki her şeyin yeri ayrı ayrı bulundu,

insanüstülüğe adanmış sunakların yankısında,

gerçek olmak zorunda değildir bu tür korkular.

 

eğer bir soru: sorulmaya layıksa

sormamak ayıptır hava biraz daha soğuyup

vakit yeterince geç olmadan,

insan kendini hâlen gerçek kılmazdan önce.