sən evlərdən uzaqsan diye

geymədiyim ayaqqabılara;

 

qonaqlığıma henüz oniki saat olanda

yeməkleri hazır, şamları yanıq

çiçəkleri kəsik kəsik eden səndin

öz yerində idi her şey -bir zamanlar-

yalnızca buz doğraydım boşqabıma,

yedim mi yedim.

 

kifayət etti buz, doymuşam -doydurana hamd-

bir mikroavtobusu əməliyyatsız yerlərinden tanımak

eylemədi böyük yolu tam orda dözüləbiler

bir ovuçun içərindeki başqa ovuçun gözəlliyi

və yalnızca onurğamda biten bogunvil

 

qayıdışı ilə ağlımıza qazınan yol

qara dənizin və göyün qerbi

sumqayıt’da böyük bir evin ürəki

hamı yatır, biz balkonundayıq gecənin

işte orda üzünə vurdu nuru

bələdiyyenin

 

ışıqlara kölgə

düştüğüne mən             

tam orada                      

şəhidlik                                               

etdim