Bedenimin bir şiiri var
Ben zamandan arta kalanları yiyerek şişmanlıyorum

Bu evrenden
Hakkından fazlasını alıyor kalçalarım
Memelerimde göz var göbeğimde izan yok
Parmaklarımın boğumunda epey ter gizli
Bu avuçlar ki bebekliğin zahmetsizliğini hatırlatmak için var
Tıknaz ruhumun saçlarımla derdi ne
Miyobum giderek artmaktayken
Cihanda boynumu zarif gösterecek gözlük kalmadı
İyisi mi siz gözümün kahvesini orta şekerli seçin
Kirpiksizlikten tutacak yoksa migrenim
İçtiğim sigaralar yüzünden küstünüz,
Kaşlarım beni affedin!
Affedin,
İfadenizi yüzsüz bıraktım
Ağzım yanağıma uzanan bir uzay mekiği
Görüp görebileceğinizse sırtımdaki ben takımları
Bu dünya çok sert değil
Benim tırnaklarım çok yumuşaktı
Kırıldıkları için özür dilerim
En çok küçük parmağımın hakkı yendi
Bu yüzden iyi bir önder olamadı ayaklarım
Bileklerim ki kötü bir lidere rağmen yaşayabilmek için kalınlar
Yedek kulübesinde belimin kıvrımı otururken
Maçın bitmesine son iki saniye

Berelerinizi yaraladım,
Dizlerim beni affedin!