henüz hayattayken ben aslında,

heykel yapabilmeyi öğrenmek de

                                            isterdim

nefes almanın da yanı sıra 

 

Ben… nasıl demeli, içinde bulunduğum durumu aştım! Eskiden korkmazdım… iyi ya, şimdi hiç korkmuyorum!*

 

“dağ başını,” diyor bir çocuk,

“duman almış!” 

balkonundan bağırarak

bu mahallenin orta yerinde

ve karlı dağlara bakarak,

hiç gerçek bir heykel gördü mü acaba

 

                      ölmemekten de 

fazlasını isterim esasında, ben

dünyağrısını sıpıtıp omuzbaşlarımdan

şehir alışkanlıklarını aşmak

ve biraz da insan olmak,

mümkünse de

elim yüzüm düzgün oluversin

bi’ zahmet

 

insanın artık üstünden mi gelirsin yoksa altından mı geçersin bay niçe, ben bilemem bunu fakat bak nice davutlardan heykel yapıldı iyice yaşansın diye.

 

*Memet Baydur – Vladimir Komarov – Dedalus / sf. 61