GIUSEPPE UNGARETTI
(çev: ilker şaguj)

ırmaklar

Cotici 16 ağustos 1916

Sarılıyorum gövdesine bu harap ağacın
bir sirkin
gösteri öncesi veya sonrası
hüznünü andıran
bu çukura terk edilmiş
ve seyrediyorum
bulutların ayı yalayıp geçtiği
sakin manzarayı

Bu sabah kutsal
bir su birikintisine uzandım
ve dinlendim
mukaddes bir anı gibi

Akıp gidiyor Isonzo
ona ait bir çakılmışım gibi
cilalayarak beni

Doğruldum
bir deri bir kemik
ve çekip gittim
bir cambaz gibi
suyun yüzeyinde

Bir bedevi gibi
esvaplarımın yanına
çömeldim
savaşın kara lekesi bulaşmış
diz çöküp
güneşi karşılamak için

Isonzo işte
burada daha iyi tanıdığım kendimi
başka yerlerdense
küçücük, tatlı parçasıyım
evrenin

Izdırabımsa koyvermiyor
ahengini duyayım
bunca şeyin, içimde

Ama o gizli elleri ırmağın
beni yuyan
armağan ediyor
bana
az bulunur
mutluluğu

Gözümde canlandı
koskoca mâzi

Benim ırmaklarımdır
işte bunlar

Bu Serchio’dur
köy ahalisinin
anne ve babamın
su çektiği
belki
iki bin yıldır

Nil’dir bu
doğup büyüdüğümü
gören
geniş ovalardaki
ergenlik ateşimi

Sen bu da
o bulanıklığına
karışıp karışıp
kendimi tanıdığım

Benim ırmaklarımdır bu tümü
Isonzo’dan içeri

Benim özlemim bu yine
gözlerimden okunur
onların her biri
gece şimdi
kapkara taçyaprakları
gibi görünür
bana hayatım