GIUSEPPE UNGARETTI
(çev: ilker şaguj)
ırmaklar
Cotici 16 ağustos 1916
Sarılıyorum gövdesine bu harap ağacın
bir sirkin
gösteri öncesi veya sonrası
hüznünü andıran
bu çukura terk edilmiş
ve seyrediyorum
bulutların ayı yalayıp geçtiği
sakin manzarayı
Bu sabah kutsal
bir su birikintisine uzandım
ve dinlendim
mukaddes bir anı gibi
Akıp gidiyor Isonzo
ona ait bir çakılmışım gibi
cilalayarak beni
Doğruldum
bir deri bir kemik
ve çekip gittim
bir cambaz gibi
suyun yüzeyinde
Bir bedevi gibi
esvaplarımın yanına
çömeldim
savaşın kara lekesi bulaşmış
diz çöküp
güneşi karşılamak için
Isonzo işte
burada daha iyi tanıdığım kendimi
başka yerlerdense
küçücük, tatlı parçasıyım
evrenin
Izdırabımsa koyvermiyor
ahengini duyayım
bunca şeyin, içimde
Ama o gizli elleri ırmağın
beni yuyan
armağan ediyor
bana
az bulunur
mutluluğu
Gözümde canlandı
koskoca mâzi
Benim ırmaklarımdır
işte bunlar
Bu Serchio’dur
köy ahalisinin
anne ve babamın
su çektiği
belki
iki bin yıldır
Nil’dir bu
doğup büyüdüğümü
gören
geniş ovalardaki
ergenlik ateşimi
Sen bu da
o bulanıklığına
karışıp karışıp
kendimi tanıdığım
Benim ırmaklarımdır bu tümü
Isonzo’dan içeri
Benim özlemim bu yine
gözlerimden okunur
onların her biri
gece şimdi
kapkara taçyaprakları
gibi görünür
bana hayatım