ilham periyev
kargası yarın
bir.
Sallıyorsam ayağımı dünümden bugunümden sabahımdan
Her on iki saatdan ilhamlanan sesten
Her ayın onunda boş cebime yandığım beladandı.
Küy.
Bana aksi-seda verme, al canımı
Sarsılıram, hala ölmedim, ey gayret
Ben ölmürəm ben
Belki sabahdan da yakındır amma.
Loca temaşası, ses-küy, belki rüşvət
Belki arkama bir dövlət sermek onun için
Başımda sarık, belimde büzməli ətək
Böyük ölçüsü bana, gayri-kafi bakiye
Belki de önüne geçib rəqs etməli.
Amma eyib.
ikki.
Yine ben seçilmedim ürək yarışlarında
Bende yokmuş eksklüzivlik və müasirlik.
Dostlarımı güldüre-bilmedim
Onları
Oğlanlar götürdüler
Arkalarında taşıyarak.
Haritada sönüp gitmeli olduğum yere baxdım
Kobud idi, papaq idi, kandı.
Tapmaca değilim, heç çağırılmadım bu adla
Ede-bileceqim tek şey kazmak kuyuyu.
Dinle beni fırlanan çarklara ibadət edilen devr-i daim.
Eybi yok.
üç.
Hiç tasdiklenmek hissinin iyini hiss etmişiniz mi?
Anamın betninden dikenlerle doğulmuşum
Hangi kapıdan geçirsem bataram
Eşiklere, şüalara, tavana
Dənizə, gölmeçeye ve hatta şellalənin dibine kadar.
Bataram
Beni daha üz-üze qoymur batmak.
Başıma bir sigaret de sen çek
Senle bataram
Qanataram çiyinlerini
Hələ bu yaşda
Hələ bığlarım kısaykən daha
Hələ boğulmadığım şirin sular
Boğazınıza düşmezden evvel
Daha
Eybi heç
Amma heç yok.