ayşe görkem kozanoğlu
müzik yaşamım
Akmar Pasajı’nın alt kapısına çekilmiş yarı ölü, beyaz bir arabanın arkasında
Rastalı bir tip dikilirdi
Yanında Kurt Cobain’e ikizi gibi benzeyen bir oğlan
Mahcup gülümserdi Converse’lerini
ve hırkasını hiç çıkarmazdı sırtından
Akmar’ı polis basıyordu günde kaç kez
Koca adamlar malları bırakıp topuk
Emo Anadolu lisesi öğrencisi doluydu ortalık
New Headway Elementary Workbook arayan
“Kızım, yemin ederim Kurt buraya bakıyor”du zaman
Memoria memoria
No, I don’t have a gun
Rastalı tip korsan CD satıyordu ama
ciddiyim, arabanın bagajından
Arkadaşım alenen tutulmuş,
bense SADECE müzikle ilgilenmekte
İki kız, Liman Kahvesi’nde takılan
CD’lere mi çekilirdik, bu soluk sarışına mı bilmem
Hâlâ arada bir dinlerim
Lake of Fire’ı Unplugged’tan
Şimdi nerededir bu ikinci Cobain, korsan olan
Saçları dökülmüş müdür
Facebook’u var mıdır
Bodrum’a mı taşınmıştır
Marmelat mı satıyordur, siyez ekmeği mi, barbitürat mı
Karısı baby shower yapıyor mudur mesela Instagram’da
Hizmet sektöründe midir yoksa
Rastalıyı Kadıköy’de görüyorum arada
(artık rastasız)
Peki ya asıl Cobain, o akordu kaçmış ruh
Kemiklerini dinlendirecek bir yer bulmuş mudur
Anımsatıyor mudur hâlâ bir ergen meleği
hırkası 334 bin dolara satılan
Kime el hareketi çekiyordur
var mıdır yeni bestesi
Hiç takip etmiyorum
Anadolu lisesi öğrencileri trap mi dinliyor şimdi
Ayşe Görkem Kozanoğlu