ayşe görkem kozanoğlu

müzik yaşamım

Akmar Pasajı’nın alt kapısına çekilmiş yarı ölü, beyaz bir arabanın arkasında

Rastalı bir tip dikilirdi

Yanında Kurt Cobain’e ikizi gibi benzeyen bir oğlan 

Mahcup gülümserdi Converse’lerini

ve hırkasını hiç çıkarmazdı sırtından

 

Akmar’ı polis basıyordu günde kaç kez

Koca adamlar malları bırakıp topuk

Emo Anadolu lisesi öğrencisi doluydu ortalık

New Headway Elementary Workbook arayan

 

“Kızım, yemin ederim Kurt buraya bakıyor”du zaman

Memoria memoria

No, I don’t have a gun

Rastalı tip korsan CD satıyordu ama

ciddiyim, arabanın bagajından

 

Arkadaşım alenen tutulmuş, 

bense SADECE müzikle ilgilenmekte

İki kız, Liman Kahvesi’nde takılan

CD’lere mi çekilirdik, bu soluk sarışına mı bilmem

Hâlâ arada bir dinlerim 

Lake of Fire’ı Unplugged’tan 

 

Şimdi nerededir bu ikinci Cobain, korsan olan

Saçları dökülmüş müdür 

Facebook’u var mıdır 

Bodrum’a mı taşınmıştır 

Marmelat mı satıyordur, siyez ekmeği mi, barbitürat mı 

Karısı baby shower yapıyor mudur mesela Instagram’da

Hizmet sektöründe midir yoksa

 

Rastalıyı Kadıköy’de görüyorum arada

(artık rastasız) 

 

Peki ya asıl Cobain, o akordu kaçmış ruh

Kemiklerini dinlendirecek bir yer bulmuş mudur

Anımsatıyor mudur hâlâ bir ergen meleği

hırkası 334 bin dolara satılan

Kime el hareketi çekiyordur

var mıdır yeni bestesi

 

Hiç takip etmiyorum

Anadolu lisesi öğrencileri trap mi dinliyor şimdi

 

Ayşe Görkem Kozanoğlu