faruk bolkan
onursal meşgale
biliyorum evde konuşulan sokaklar masaldan ibarettir, bakır
renkli sabahlarda memurlar yollara ciddiyetini bırakır
bu çağ bilginin ve utancın hesaplaşmasıdır, anlayın
bir yolcu ardından döktüğünüz su da faturaya yansır
günahlarımızı yüzerken havluyla annemiz,
çekinceyi kuşanmış hazır oturuyoruz hasırda
usulca çıkan sesimizde saklıyoruz nikotini
itibarımız yok, kadının umudu yabandan çalınmış
gecede tütüyor gürültüsü elma bıçağının
muazzez bir daktilonun ve mesafeyi kapayan akrebin
metrolar yavaşlar çift dikişli işçileri oturur götürmekten
andrey platonov okuyan sosyal öğrencileri hayattan
memnuniyetle elemekle görevlidir balmumu vekiller
dahası bir hissin yüzlerdeki sinirde çatırdamasından
doğrulanır kum saatinin asitli kanlarla deşilmesi
çamurda sarsaklanan leşler arzuya asılır ben kamarotum
isterim kamuda çatışmayı durgun kalabalıklarla
aklıma yatmazken aile içi üzüm bağlarının dönüm fiyatları
uyurken rastladığım dedikodular tanıştırır beni yaftalarla
bahanem de çoktur canımın sıkılmasına; fotoğraflar
sırılsıklam, ömrümü azaltırım toksam arkadaş yazlığında