zeynep tuğçe karadağ
pandemik
ilk vaka hep gizlenir, ilk ölüm, ilk öpüş
sonradan çözülür düğüm
doğaçlamayla çoğalır hata
grafikte ve linçte uzmanlaşır halkımız.
kırk gün dişleyeceğiz, karantina diyecekler buna
oysa aptallık şarkısı süremizi uzatacak.
boş buzdolabı, cüzdanın yırtılışı
dağılmış raflara küfür, dönüşümü maddenin.
şair sözüne geldik, eve döndük
-eve dönmenin abartılacak yanı kalmadı.
interaktif film oynuyor penceremizde
kolektivizm, doğal ses, dogma 95
maskeli insanlardan bir kuyruk, “can pazarı tekel”
ortadaki bereli, ensesinde duran adamı döver diye bekledim
-kimse kimseyi dövmedi, plot twist, tek çekim.
kendini çitle, yan odaya uçak uçur
paraşütsüz atlayış yap, yavaş in beynine
amigdala kaçağı cinnete neden olabilir.
-her şey psikolojik değildir.
bekleyişin oktavı yükseliyor, etimizde çığlık
hani sessiz beklenirdi, ölüm sessiz. yalan.
doğrusu, derinleştirmeye çalışıyorum yüzümü
alnımda büyüyor çizgi, yatay
dikey kırışık hiç olmuyor olsa güzel dururdu
hayat çeşitkenar, fark açılıyor durmadan.
ekranda insanlar birbirine sarılıyor
yabancılıyorum, unutmuş olamam.
ellerimi soruyorum, dokunmayı sor
bazı boşluklar temasla dolar
bir dosta sarılmayı özlüyorum, sorma.
ağrıyan yerlerine ütü basabilirsin
kanayan yerlerine kül.
yara bandı çok arabesk, işe yaramıyor
bıçakları ortadan kaldırmalıyım
-kırk gün geçti, kimseyi öldürmedim.