Ankesörlü telefon hâlâ popüler, ara beni
Habersiz gelen bir mektupta tek cümle
Alıp yalnızlığımı çayırlara savurur, yaz bana

Sırtımdan çekiştiriyor fısıltılar
Giderek surete bürünüyor gece
Verandaya bir yılan bırakıyor
Hava her karardığında saldırıya uğruyordum
Şelaleye vardım gürül gürül
Güneş yüzüme akıyordu
Uykuya her daldığımda kendimi savunuyordum

Küt saçlarım mı küt kalbim mi
Sarı bir elbise dikiyordum
Makinam çatlayıp öldü
Elbiseye üfledim ve uçuştu kelebekler

Converse’imin bağcığında bulutlar
Sokağa koştum hırkam süpürdü kaldırımları
Postaneyi ateşe verdim senden haber yok
Birinin kancasına takıldı kuyruğu uzun bir balık
Biri ayaklarını unutmuş durakta
Haber yok senden

Ekonomiden bahsedelim
Payımıza düşen çalışma saatlerinden
Halk ekmeği Pazar günleri neden kapalı
Sonra ölümden bahsedelim
Ve dağılalım
Sıra gelmeden aşka