Archive

lan – levent karataş

göçerken Kars'tan İstanbul'a annem, güzel kadın, dedi ki: yaşıtlarınıza, gördüğünüz tüm çocuklara kardeş, diyeceksiniz İstanbul’da   inanç besledik sözüne anneciğimin  yüzümüzden okunmuştur o saf inanç kardeşim sümüklü Uğur’dan küçük ağabey edebaz Güçlü’ye   büyük ağabey Hakan’ı hayal ettim bir an istanbullu sayılırdı ta o zamandan o da, kardeş, demiştir her an İstanbul’daki akranlarına an be an    ki biz kardeş demeyi Kars'ta Azerilerden öğrendik onların Hıdırellez ...

adak – levent karataş

ispinoz inadına bak sen Giselle jiletler masada şımarık şımarık son intihar mektubumu pullarken iki buçuk ağaçlı apartman bahçesinden o saksafonunu çıkarmış jazz solo geçiyor sıfır dört sıfır dokuz şafağı anlamsız değil rakamları saatin görünmez dengelere aralı matematiksel perde Tanrı kondu adeta çam dalına gece boyu şarkımızı çaldı durdu Tanrı diyorum, Giselle, ikimizin arasındaki akortsuz bir şakaya kurban ediyor sevgileri dalında ötüp salınıyor ...