İş makineleri bodrumda yaşıyordu
Ve ben temelleri söküyordum
Bir su buluyordum orada
Su düşüncelerimi ıslatmıştı
Askeri haberleşmeleri, biriktirdiğim dosyaları
Ve rutubeti bozmuştu
Aklımda tek bir soru vardı
Temellere düşünceleri kim katmış
Ve taşlar arasında kim ezmişti onları

Ve bazı kabuklu deniz canlıları
Suyun girintilerinde uyuyordu
Bir telefon geliyordu uzak bir savaştan
Upuzak bir otobüs suyun girintilerinden
Hafızamı siliyordu

Beni uzağa bakıp nişan alanlar
Genelde pencerenin önünde olurlardı
Brandalar su geçirmezdi fakat gene de
O suydu, leylakları temellerine dek ıslatarak
Bir brandanın öz su borularını
Ve kuruyan yapraklarını da bozma hakkını

Ne zaman düşüncelerim netliğini kaybetse
Karşı kefeye bir madeni para koyuyordum
Ellerimde yabancı bir tekerleğin izleri
Nereye gideceğimi soruyordum kendime
Bu sırada brandalar daha sıkı örtülüyor
Fakat gene de haberleşme sistemlerinin
Paslanması engellenemiyordu

İş makineleri mevsimin küresine asılıyordu
Islak asfaltları söküyor ve toprağı araştırıyordu
Göğsünü toprağa dayıyor
Ve bir kalp atışı alıyordu
Ben karşı kefeye aydınlık bir madde koyuyordum
Aydınlık maddenin toprakla kirlenmiş tırnakları
İster istemez fark ediliyordu

Bir kalp hırıltılı bir sesle öksürüyor
Tropikal bazı yaprakların kabuklu
Katmanları katlanıyordu

Ben temellere düşünceleri kim kattı sorusuna
Hala cevap bulabilmiş değildim
İç cebimde bazı kül vardı
Ve bir miktar mandal

Herkese paylaştırılmış bu bir miktar
Dudakları yüzde tutmak için kullanılıyordu
Diğerini senin bir kütle aynı tartıya koyulmuş
Saçlarını tartmak için

Fakat gene de yeterli olmuyordu