değişen her manzaralarıyla camdan dışarı bakılan
o kim olunamazsa da çok belgisiz bir tren anlatıcısı
nasıl şey tadındaydı hatırlamak yok mu korkunçsuz
belki de başka tren kişilerinde serbestlik tanıyarak
nasılsa hiç kalınmış çağrışımlarına

kaçıncı ilk yolculuğun tarihselleştirilmemiş
uzakların yabancılaştırma saatlerinde
asla kot pantolonsuz sohbete girilemez
başkentinde yürünmüş olunsaydı dalgacı karikatürlerin
ters yöne bakan geçmişini arkada bırakamamanın
kim beğenirdi ki yolun diyalektiğine
bazen çok geliyor bir materyalist

muhabbet kuşundan bir yolcunun da trende
gök bilimcilere kanat çırpmanın absürtlüğünden
yeter ki anlam aramakta başarısız kalınmamak için
bir kalkışma olarak seçmiş kafese girmeyi

gerçeğin iz düşümüyle o tren
bastırma ve direnç arası yol kompleksinde hayli Freudyen
bilinç dışı tüm araç göstergelerinde aşka bölünüyor gibi

hayret 23.22 olmuş bal yemeyeli zencefilden
son model otomatik bir treni daha geçiyorsunuzken yolun
bunların hepsi ağzının içinde tadı bir yanlışlık
kar yağarken Salome’nin atlarına